We waren toen volop in "huiszoekmodus", dus toen ik even alleen moest wachten tot er een ontbijttafeltje vrijkwam (Sam stond nog onder de douche), was dat de ideale gelegenheid om even de immoweb-app te doorzoeken.
We waren net afgestapt van het huis in Opvelp, voor wie het zich nog herinnert de geklasseerde kosterwoning met de ommuurde tuin, en tegen dat Sam aan tafel verscheen had ik de mededeling: "Zeg, ik heb nog iets zotter gevonden, maar het is er een beetje over, denk ik".
De dag erna, 16 oktober 2017, zijn we dan van Parijs via Glabbeek naar huis gereden om eens te gaan kijken.
En de rest is geschiedenis, zoals ze dan zeggen...
Er is dus veel gebeurd in een jaar, veel afgebroken en opgebouwd.
Een architect zoeken, een lening krijgen, de notaris-toestanden, dat leek allemaal onoverkomelijk veel werk toen. Ondertussen is het de combinatie verbouwen-zwangerschap, de deadline, het budget, en ondertussen weten we dat dingen eigenlijk nooit onoverkomelijk veel werk zijn...
Het huis ziet er al een pak beter uit (aan de buitenkant toch zeker), de tuin is getransformeerd en er is volop nieuw leven: vijf geiten, acht kippen en vijf ganzen in de tuin en een friemelbaby in mijn buik.
Nog een paar maandjes, nog veel hard werk (verbouwen en bevallen, allebei zware arbeid ;-)) en dan zitten we in ons nieuwe-oude huisje, al zal dat dan niet meteen het einde van het avontuur zijn, want de stallen moeten natuurlijk ook aangepakt worden, de tuin zal nog wel een tijdje blijven evolueren en die baby gaat ook zichzelf niet opvoeden. Dus we zijn nog wel enkele jaren zoet qua avontuur, maar we kunnen altijd eens naar Parijs vluchten voor een weekendje weg. (maar wie weet wat voor zotte dingen gebeuren er dan :-D)
2016
2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten