Sinterklaas heeft een beetje te veel gegeten dit jaar, dus we zitten met een dakinstortingske.
Het dak van het poorthuis is niet meer...
Ook de gewelven in de achterbouw hebben het einde van hun leven bereikt, het plafond van de keuken zal dus bestaan uit nieuwe potten en balken en niet uit oude gewelven.
Allemaal op te lossen, maar we hopen dat de kerstman alles een beetje heel laat...
Er gebeurt elke dag van alles op en rond het huis, de dingen krijgen vorm.
In de zeer nabije toekomst beginnen de grote structurele werken in de achterbouw. Poutrels steken, gewelven die gedeeltelijk verdwijnen, muren weg en een dak erop. Dat gaat weer een heel ander zicht zijn.
Maar voor die werken, zeker de dakwerken, is opslagruimte nodig en een werkplek, een soort zagerij-ruimte.
Vandaar de werken van de laatste dagen: nieuwe balken en vloer zodat de schuur een volwaardige hooizolder krijgt en alle winterstro naar boven kan en de schuur weer leeg is en werkplaats kan worden.
En zonder hooizolder zou het natuurlijk geen echte boerderij zijn...
Eerste lading ramen "van den burgemeester".
Een extra wc-raampje, met zelfgemaakte sierboog boven om bij de rest te passen, de vier ramen van de traphal en de ramen van badkamer en slaapkamer.
Meteen weer een heel ander zicht. :-)
Het gaat goed vooruit ineens!
Niet alleen is mijn zwangere buik nu echt een zwangere buik in plaats van een vetrolletje, het huis heeft (bijna) een nieuw dak! En de achterbouw heeft dan weer geen dak meer.
(Maar dat is de bedoeling, na de ruwbouwwerken komt ook daar een nieuw dak)
Morgen nog de laatste afwerking, dan krijgt het Frans dak leitjes.
Over twee weken (hout vasthouden) komen de nieuwe ramen en dan gaat de buitenkant er opeens helemaal anders uitzien!
Klein nadeeltje, bij het verwijderen van het dak van de achterbouw is een duivennest gesneuveld, dus nu hebben we twee halfwassen duivenjongen op te voeden, beestjes nr 21 en 22 in onze menagerie.
Foto's van het afgewerkte dak volgen.
Sam, de papa's en de buurman hebben gisteren een knap staaltje verbouwerij gerealiseerd.
In de voorgevel zitten twee heel grote ramen, het raam beneden had een rolluik, het grote raam boven niet.
Omdat we toch een rolluik aan de slaapkamer wilden, moest er in de voorgevel plek komen voor een rolluikkast, maar dan zonder dat er iets gebeurde aan de voorgevel want die zit vol sierstenen met glazuur.
Via een hele constructie met hefbomen via de zolder en met veel voorbereiding is er nu plek voor een rolluikkast en is er een stalen poutrel van bijna 4 meter die draagt waar de stenen verdwenen zijn.
Goeie werkmannen! ❤
Kleine update:
- De dames hebben het gezelschap gekregen van een heerschap, Bère den bok. Vriendelijke kerel, doet wel verwoede pogingen om de draad af te breken.
- Dorpsstraat 9 is weer aangesloten op het elektriciteitsnet, via een nieuwe, moderne ondergrondse aansluiting. Dat wil niet zeggen dat er al lampen branden of zo, maar de elektriciteit kan nu kamer per kamer gelegd worden.
- De ramen van het huis en de voordeur komen in augustus en september
- De wateraansluiting is ook voor binnenkort (eerst nog even de keldertrap herstellen)
- Vrijdag komt de ingenieur nog eens langs. Ik moet toegeven dat ik niet precies weet waarom... :-D
Na verdere analyse door een andere firma (met een vertegenwoordiger die niet voorafgegaan wordt door een alcoholwalm of er 16 uitziet) blijkt ons huis alleen te beschikken over een zogenoemde regenspouw.
Eén spouwmuurtje maar dus.
Dat heeft serieuze gevolgen voor epb, isolatie en dergelijk meer.
Maar het komt wel goed.
Wat is er verder nog gebeurd?
- De bouwvergunning is goedgekeurd
- De artisanale ramen van de voorgevel en de voordeur hebben al een keer of honderdduizend vertraging opgelopen.
- Alle andere ramen, inclusief de veranda en de ramen van de achterbouw en de winkel zijn gekozen en besteld
- Het dak is waterdicht en wordt in augustus afgewerkt
- De elektriciteitswerken zijn gestart, aansluiting door Infrax volgt deze week.
En de boerderij heeft haar eerste bewoners!
Mooi weer vandaag.
Sam en zijn papa hebben de poort hersteld. Ze gaat nu prima open en dicht en hangt overal netjes vast, waardoor het risico dat ze op iemand zijn kop valt veel kleiner is geworden.
Ik heb ondertussen stenen uitgegraven en opgekuist. Halverwege de tuin was een half ingegraven en begroeid bakstenen muurtje. Die stenen zijn nu opgekuist en kunnen dienen om in huis deuropeningen dicht te metsen.
We hadden ook onze schattigste verbouwhulp mee: Basiel mocht nog eens genieten van zijn Glabbeekse buitenverblijf.
We hadden zijn ommuurde tuintje mooi vrijgemaakt en er heel veel rommel uitgehaald, maar toen ik even weggeweest was en terugkwam, zat hij dolgelukkig te knabbelen aan een oude zak van diepvrieskroketten die hij had opgegraven. Basiel de archeoloog...
Isolatie is een hot topic bij ons, en een netelig probleem.
Langs buiten isoleren was geen optie vanwege de mooie gevels.
Langs binnen isoleren gaf problemen met de moulures, de vensterbanken en de mooie schildereffecten in de gang.
We waren dan tot een soort compromis gekomen waarbij we langs binnen zouden isoleren en de gang ongeïsoleerd zouden laten.
Maar...
Een paar weken geleden waren we de muren van de tweede slaapkamer aan het afkappen toen we een losse steen tegenkwamen.
Achter die losse steen zat een grote holte, je kan je arm erin steken en omhoog en omlaag bewegen.
Spouwmuur!
Het huis is van 1918, toen waren spouwmuren zeer zeldzaam, daarom dat de architect ervan uitging dat er geen spouwmuur was, ondanks de dikte van de muren en de mysterieuze roostertjes in de gevel.
Vandaag is de spouwmuurman gekomen met zijn boormachine en die kon melden dat alle muren, behalve die van de achterbouw, gemiddeld genoeg spouw hebben om voor spouwmuurisolatie te gaan.
(Er zijn stukjes die smaller zijn, maar dat komt door de "grillige metsstijl")
Het is een systeem met parels en speciale lijm, dat geeft een betere dekking dan het systeem met schuim.
Ik weet dat, want ik heb research gedaan naar spouwmuurisolatie :-D
Morgen krijgen we de offerte, maar het feit dat het kan is al een enorme meevaller. We verliezen geen ruimte binnen, er moeten geen kunstgrepen uitgevoerd worden om isolatie te verzoenen met moulures en vensterbanken, en de gang kan geïsoleerd worden.
Jeej.
Weekends zijn tegenwoordig een synoniem voor stof en spierpijn.
Al geef ik toe dat de meeste spierpijn zich bij mij bevindt.
100 jaar aan pleister, bezetsel, kalk, plaksel, behang en verf moet van de muren.
Van alle muren.
En ja, ik weet dat veel woorden in die opsomming synoniemen zijn van elkaar.
Maar het is mijn huis dus ik mag dat.
Stof en spierpijn dus.
En een camionette, sinds deze week.
Om van alles te vervoeren.
Een camionette met speciale extra lampen op.
Extra lampen die je een hele dag per ongeluk kan laten opstaan.
En dan heb je een camionette met een platte batterij.
En dan kan je met stoffig haar, in stoffige werkkleren gaan kennismaken bij de buren en ineens vragen of ze startkabels.
Gelukkig blijken we zeer sympathieke schuinoverburen te hebben, met startkabels en bezoek (bezoek = meer volk om te duwen)
Lang verhaal kort, huis staat op berg, als je een auto van een berg duwt start hij ook.
(Ik weet dat het ingewikkelder is dan dat, maar ik was moe en stoffig en heb wel geduwd maar verder niet alle uitleg gevolgd)
Dus ronkende motor en de eerste nieuwe vriendjes gemaakt.
En nu is het punt bereikt dat gaan werken een synoniem is voor uitrusten. :-D
In de achterste van de twee huiskamers is (was) er een moulure met een grote barst erin. De atchitect en de moulureman waren het erover eens dat die vroeg of laat naar beneden zou komen.
De architect heeft dat zelfs gisteren nog gezegd, terwijl hij eronder stond.
Vroeg of laat was dus vandaag.
Moulure tegen de grond.
Gelukkig niet op iemand zijn kop.
En we hadden toch al beslist dat we die moulure niet gingen laten restaureren.
Ik zou wel liefst hebben dat er verder niks meer instort.
Je kan geen omelet maken zonder eieren te breken, en je kan geen huis verbouwen zonder te breken, uit te breken en af te breken. Tegels uitbreken, van cement of andere aanhorigheden ontdoen en opkuisen, 100 jaar aan verf, bezetsel en behang afkappen. Het moet allemaal gebeuren. Vermoeiend en stoffig, maar met een hamer kloppen kan opluchten.
Zelf afbreken spaart geld (zeer welkom, want het cliché klopt over budgetten die steeds maar groeien en onverwachte kosten die overal opduiken, even onverwacht en ongewenst als in de struiken verschanste Jehova's Getuigen of een regenfile) en het is ook leuk om eindelijk iets in het huis te kunnen doen en zelf te werken aan onze toekomstige woonst.
Over een jaar of twee kan ik dan in bad liggen en denken: goh ja, twee jaar geleden stond ik hier te kappen. En dan kan ik tevreden terugkijken op een geslaagde verbouwing en op de spieren die ik door die afbraakwerken blijvend heb ontwikkeld.
Hoop ik.
We hebben nog heel wat afbraak voor de boeg, daar gaat voorlopig alle vrije tijd naartoe.
En naar offertes.
Afbraak en offertes.
En spieren kweken...
Vandaag was aktedag, parafjesdag, notarisdag.
Veel handtekeningen gezet dus, netjes naast het vingertje van de notaris die ook de bladzijden omsloeg. Handig.
Ook gezellig was de uiteenzetting over wat er gebeurt als we doodgaan of uiteengaan of onze lening niet meer kunnen betalen.
Het duurde vooral lang en het was een beetje saai, maar gelukkig is de notaris zijn kantoor aan het verbouwen en moesten we daardoor in zijn eetkamer zitten. Die stond zo vol antiek (en ook wel "antiek") dat er genoeg was om naar te kijken terwijl ik half luisterde en af en toe knikte.
Maar dus.
Huisje (bescheiden woning, klein beschrijf) is van ons.
Let the games begin, zou ik zeggen.
