Stofpanne

Weekends zijn tegenwoordig een synoniem voor stof en spierpijn.
Al geef ik toe dat de meeste spierpijn zich bij mij bevindt.
100 jaar aan pleister, bezetsel, kalk, plaksel, behang en verf moet van de muren.
Van alle muren.
En ja, ik weet dat veel woorden in die opsomming synoniemen zijn van elkaar.
Maar het is mijn huis dus ik mag dat.
Stof en spierpijn dus.
En een camionette, sinds deze week.
Om van alles te vervoeren.
Een camionette met speciale extra lampen op.
Extra lampen die je een hele dag per ongeluk kan laten opstaan.
En dan heb je een camionette met een platte batterij.
En dan kan je met stoffig haar, in stoffige werkkleren gaan kennismaken bij de buren en ineens vragen of ze startkabels.
Gelukkig blijken we zeer sympathieke schuinoverburen te hebben, met startkabels en bezoek (bezoek = meer volk om te duwen)
Lang verhaal kort, huis staat op berg, als je een auto van een berg duwt start hij ook.
(Ik weet dat het ingewikkelder is dan dat, maar ik was moe en stoffig en heb wel geduwd maar verder niet alle uitleg gevolgd)
Dus ronkende motor en de eerste nieuwe vriendjes gemaakt.
En nu is het punt bereikt dat gaan werken een synoniem is voor uitrusten. :-D

Vroeg of laat...

In de achterste van de twee huiskamers is (was) er een moulure met een grote barst erin. De atchitect en de moulureman waren het erover eens dat die vroeg of laat naar beneden zou komen.
De architect heeft dat zelfs gisteren nog gezegd, terwijl hij eronder stond.
Vroeg of laat was dus vandaag.
Moulure tegen de grond.
Gelukkig niet op iemand zijn kop.
En we hadden toch al beslist dat we die moulure niet gingen laten restaureren.
Ik zou wel liefst hebben dat er verder niks meer instort.

Eieren breken om een omelet te maken

Je kan geen omelet maken zonder eieren te breken, en je kan geen huis verbouwen zonder te breken, uit te breken en af te breken. Tegels uitbreken, van cement of andere aanhorigheden ontdoen en opkuisen, 100 jaar aan verf, bezetsel en behang afkappen. Het moet allemaal gebeuren. Vermoeiend en stoffig, maar met een hamer kloppen kan opluchten.
Zelf afbreken spaart geld (zeer welkom, want het cliché klopt over budgetten die steeds maar groeien en onverwachte kosten die overal opduiken, even onverwacht en ongewenst als in de struiken verschanste Jehova's Getuigen of een regenfile) en het is ook leuk om eindelijk iets in het huis te kunnen doen en zelf te werken aan onze toekomstige woonst.
Over een jaar of twee kan ik dan in bad liggen en denken: goh ja, twee jaar geleden stond ik hier te kappen. En dan kan ik tevreden terugkijken op een geslaagde verbouwing en op de spieren die ik door die afbraakwerken blijvend heb ontwikkeld.
Hoop ik.
We hebben nog heel wat afbraak voor de boeg, daar gaat voorlopig alle vrije tijd naartoe.
En naar offertes.
Afbraak en offertes.
En spieren kweken...